استاد شجریان هم رفت.اثبات شد که فقط صداست که میماند.
دنیا پر شده از این رفتنها و آمدنهایی که روزی باز باید رفت.
ولی برخی رفتنها جاسوز هستند و ایجاد کاستی میکنند در بدنه وجود و بودنها.
استاد شجریان روحِ موسیقی اصیل و سنتی ایرانِ امروز که نه،بلکه ایرانِ بافرهنگ و اصیل و نجیب دیروزها بودند.
رفت ولی رو سیاهی باز هم بر زغالی ماند که هیچگاه رویش سفید نخواهد شد چون ذاتِ سیاهی دارد!
مردمِ دو دسته اینروزهای سرزمینم که هر دو گروه موافق و مخالف دچاره توهم و جهل شده اند بازندگانِ بزرگِ
این وانفسا هستند.بازندگانی که خواسته و ناخواسته واردِ جریانی شده اند که محکوم به شکست و سواری دادن
هستند.افرادی که حتی استاد شجریان را حتی تا قبل از مرگِشان نمیشناختند امروزه یا هوادارش شده اند یا مخالفش!!!
مردمی که فقط موج سواران شده اند!!!
او رفت اما قطعا در تاریخ ثبت خواهد شد بزرگی برای مرگِ یک بازیگر فیلم در آن سر دنیا!!!پیامِ تسلیت فرستاد!
ولی برای مرگِ سرمایه ملی کشوره خویش،لام تا کام حرفی نزد!!!
قطعا آیندگان سوالهای بی جوابِ زیاادی خواهند داشت.
کاش بیماریهای خویش را ابزاری برای آزاره دیگران قرار نمیدادیم.
روحش شاد و یادش همیشه گرامی باد.
درباره این سایت